Naročito u periodu posle Drugog svetskog rata Resnik se naglo širio naseljavanjem većeg broja stanovnika. Moglo bi se reći da su u ovom periodu postojale tri veće faze naseljavanja.

Prva faza je bila u periodu od sredine pedesetih pa do početka šezdesetih godina minulog veka kada se uglavnom naseljavao predeo oko Železničke stanice, duž obe strane železničke pruge i u Patin majdanu.

Tokom druge, znatno obimnije faze, od kraja šezdesetih do sredine sedamdesetih godina, formirani su veći delovi novih naselja: Brestovi, Delovi, Straževica i prve (sada stare) stambene zgrade u Jelezovačkoj ulici.

Treća faza je otpočela početkom osamdesetih godina kada je usvojen i delom realizovan plan izgradnje novog stambenog naselja Avala grad. Sledeći talas naseljavanja počeo je devedesetih godina, što je uzrokovano egzodusom srpskog stanovništva iz ratom zahvaćenih bivših jugoslovenskih republika i sa Kosova i Metohije. Tada su uglavnom naseljavani predeli po obodu Resnika, gde su na području Resničkog atara, nekadašnjih njiva zvanih Jelezovac i Manastirsko, formirana velika naselja „Sunčani breg“ i „Miljakovac tri“.

Resnik je danas najjužnija urbana tačka Beograda i najsevernije ruralno naselje Šumadije. Čini ga više njegovih delova; neke od tih celina međusobno su spojene dok su neke, iako na Resničkom ataru, bliže drugim naseljima u okruženju. Možemo reći da su u sastavu Resnika danas neki njegovi delovi koji nose nazive: Železnička stanica, Goli breg, Straževica, Brestovi, Delovi, Patin Majdan, Avala grad, Sunčani breg, Miljakovac tri…

Od sela sa svega nekoliko kuća s početka 19. veka, preko nekoliko desetina, pa stotina kuća, Resnik je danas narastao u naselje sa nekoliko hiljada porodičnih i stambenih objekata. Kao što su nicali objekti po Resničkom ataru, tako se i broj žitelja uvećavao. Od nekoliko desetina i stotina muških i ženskih duša-glava, kako se nekada brojalo, Resnik je po popisu iz 1921. godine imao 1.475 stanovnika, pedeset godina kasnije, 1971. godine imao je 7.553 stanovnika, a samo deset godina kasnije, 1981. godine, već skoro dvostruko više 14.122 stanovnika. Početkom ovog veka Resnik je imao oko sedamnaest hiljada stanovnika, a verujemo da je danas broj stanovnika narastao blizu dvadeset hiljada.

Komunalna infrastruktura nije mogla da isprati nagli priraštaj stanovništva pa su se pojavili i nagomilali mnogi problemi. Neki od njih su rešavani, ali je mnogo ostalo za rešavanje sadašnjim i budućim naraštajima.

Komunalna problematika

Vodosnabdevanje; Jedan od najizraženijih problema koji traje dugi niz godina jeste vodosnabdevanje. Postojeća mreža nije mogla da zadovolji potrebe tako velikog naselja, pa su njegovi pojedini, uglavnom obodni delovi, često bili bez vode ili sa znatno smanjenim pritiskom.

Izgradnjom magistralnog vodovoda Makiš – Zučka kapija centralni delovi Resnika kroz koje su prošli primarni vodovi, lišeni su ovog problema, ali delovi van toga područja i dalje imaju problema u vodosnabdevanju. Usled nedostatka DUP-a vodovoda i kanalizacije mnogi građani su primorani da se samoorganizuju i priključuju na postojeći vodovod. U starom delu Resnika i dalje se koristi stari deo vodovoda, građen početkom šezdesetih godina; u njemu su cevi odavno dotrajale, što dovodi do čestog pucanja i problema u vodosnabdevanju.

Kanalizacija; Dok se za snabdevanje vodom u Resniku može reći da je zadovoljavajuće i da funkcioniše bez većih problema, to se ne može reći za stanje kanalizacione mreže. Problemi sa kanalizacijom su znatno veći i složeniji. Nerešeno pitanje kanalizacione mreže stvara velike probleme i štetu naselju. Pored izuzetno velikih investicionih ulaganja, za rešavanje ovih problema nedostaje i DUP kanalizacione mreže za celu teritoriju Resnika. DUP postoji samo u novoizgrađenom naselju „Avala grad“, dok za ostale delove Resnika postoje jedino projekti za primarne kanalizacione vodove koji prolaze kroz ulice Slavka Miljkovića, Aleksandra Vojinovića, Brestovačku, Podavalsku, 13. oktobra i deo ulice Palih boraca.

Na prilično velikim površinama između ovih ulica građani Resnika su primorani da svoj problem odvođenja prljavih voda rešavaju uglavnom na dva načina. Gde je bilo pada terena i tehničkih uslova, individualno ili grupno, građani su se samoorganizovali izgradnjom sekundarne i priključenjem na primarnu kanalizacionu mrežu. Tamo gde nema mogućnosti, a to znači u pojedinim delovima naselja, građani probleme otpadnih voda rešavaju najčešće izgradnjom septičkih jama. Ovo svakako nije dobro rešenje, najpre iz razloga što se te jame najčešće ne rade po propisu, a što podrazumeva da su betonske i da se redovno prazne pomoću cisterni. Uglavnom se ove jame rade kao vodopropusne, zidane kamenom ili opekom, što dovodi do ozbiljnog i trajnog zagađenja okolnog zemljišta i vrlo često uzrokuje klizišta.

Posebno veliki problem nerešene kanalizacije u starijem delu naselja postoji na Straževici i u ylici Ljubiše Jelenkovića i Goli breg, što građanima donosi velike probleme. Takođe, u pojedinim delovima naselja (ulice Zelenjak, slepi delovi ulice Palih boraca, delovi naselja na padinama ka Kružnom putu, u većem delu novoizgrađenog naselja „Sunčani breg“ i mnogim drugim) građani se dovijaju na razne načine, pa čak i tako što deo otpadnih voda usmeravaju kroz cevi i kanale koji se protežu čitavim naseljem do Topčiderske reke, jezera Pariguz, Sikiljevačkog i Rakovičkog potoka, na taj način zagađujući okolinu i stvarajući vrlo ozbiljnu pretnju izazivanja infekcije, zaraze i epidemije širih razmera.

Zbog nerešene kanalizacione mreže u delu naselja Straževica, zatim u ulicama Ilije Radojevića i Stanislava Vinavera, izgradnja septičkih jama je dovela do pojave klizišta većih razmera. Ovaj složen i teško rešiv problem ugrozio je mnogo objekata, od kojih je nekoliko kuća porušeno, priličan broj oštećen sa velikom neizvesnošću da li se može sanirati, a što je uslovilo da se brojne porodice presele sa ovog kraja. Više puta i više godina je trajalo rešavanje klizišta dela ulice 13. oktobra. Ozbiljno fundiranje terena sa ogromnim količinama ugrađenog betona i armature velikog prečnika, kao i postavljanje elastičnih vodovodnih i kanalizacionih mreža do daljeg su rešile ovo pitanje. Pitamo se: da li i trajno?

Resnik je oivičen sa dva velika kanalizaciona kolektora, Topčiderskim i Manastirskim. Zar to nije pogodnost da se ovoj problematici pristupi sa više sluha i da se ulože znatno veći napori kako bi se, ako ne i sprečile, onda barem u nekoj meri ublažile opasnosti od štete i zagađenja, što će nam priroda zbog našeg nepoštovanja i nebrige ranije ili kasnije vratiti kaznom.

Putna mreža; Infrastruktura putne mreže je u Resniku poslednjih godina rešena na zadovoljavajući način. Skoro sve ulice su asfaltirane, a u primarnim ulicama gde se odvija najveći deo saobraćaja urađeni su trotoari, što je u velikoj meri povećalo bezbednost, u prvom redu najmlađih stanovnika Resnika. Takođe, kroz gotovo sve ulice Resnika provedeno je ulično osvetljenje. Najveći nedostatak koji je teško rešiti, jesu uzane ulice u pojedinim, novijim delovima naselja, kao što su Brestovi i Delovi. Neplanska gradnja i brojna nerešena imovinsko-pravna pitanja osnovna su prepreka rešavanju ovog problema.

Pored ranije izgrađenih komunikacija koje Resnik vezuju sa Kružnim putem i Kijevom, početkom ovog milenijuma asfaltirana su i dva putna pravca koji Resnik povezuju sa Pinosavom i Rušnjem. Ovi putevi značajno skraćuju put Resničanima i omogućavaju brži izlazak na Ibarsku magistralu i Avalski put. Od posebnog je značaja i izgradnja obilaznice auto-puta Niš – Dobanovci, koja nam pruža bržu saobraćajnu povezanost sa Ibarskom magistralom i auto-putem.

Za prevoz do grada Resničani najčešće koriste autobuski prevoz. U autobuskom saobraćaju linija 47 ide do Slavije i omogućava Resničanima da u kratkom vremenu stignu u centar Beograda. Linija 503 vodi do Voždovca i povezuje Resnik sa tamošnjim tramvajskim linijama kao i sa autobusima koji voze u podavalska mesta, dok linija 504 saobraća do Miljakovca i povezuje Resničane sa tramvajem 3 i autobusom 37, što omogućava dobru povezanost sa svim delovima Beograda. I pored sasvim solidne povezanosti linijama, pojedini veći delovi Resnika nisu najbolje umreženi u autobuski prevoz. Potrebno je da se u narednom vremenu iznađu nova rešenja i poboljša prevoz, posebno u starom delu Resnika, na Železničkoj stanici ka Patin majdanu, na Sunčanom bregu i y drugim delovima.

Pored autobusa, Resničani u značajnoj meri koriste i železnčki prevoz. Beovoz ima redovne železničke linije koje saobraćaju od Resnika do Beograda, odnosno Novog Beograda i povezuje Resnik s Pančevom, Inđijom i Ripnjem.

Ostali problemi; Resnik kao veliko i moderno naselje sa više hiljada stanovnika, koje se prostire na više od 1600 hektara, sa velikim priraštajem stanovnika koji su se na ovom prostoru nastanili poslednjih decenija i sa velikom infrastrukturom, ima i mnogobrojne druge, opšte probleme koji tište njegove stanovnike. Pored možda najizraženije komunalne problematike, koju smo već pomenuli, za Resnik su izuzetno značajne druge oblasti u kojima se mora značajno raditi na poboljšanju kvaliteta u predstojećem periodu. Neki od ovih problema su: snabdevenost životnim namirnicama, obrazovanje, zdravstvena zaštita, kultura, sport, gasifikacija, briga o deci i starima, groblje i druga pitanja.

Snabdevenost naših žitelja životnim namirnicama i drugim potrebama poslednjih godina je, možemo reći, značajno poboljšana. Velika potražnja je uslovila i otvaranje mnogobrojnih prodajnih objekata različite namene koji uglavnom zadovoljavaju potrebe Resničana. To se uveliko rešilo otvaranjem mini tržnih centara, što je omogućilo da se kupovina obavi lakše i na jednom mestu. Veći nedostatak u mestu je pijaca. Postojeća pijaca u TC „Avala grad“ je na malom prostoru i malog kapaciteta. Takođe, sve veći nedostatak predstavlja problem parking prostora, posebno duž ulica sa većim brojem trgovinskih i poslovnih objekata, što uzrokuje gužve i stvara probleme u funkcionisanju saobraćaja.

Prilikom izgradnje naselja Avala grad izgrađen je i Dom zdravlja u Resniku koji umnogome zadovoljava i ispunjava potrebe naših sugrađana. Savremeno opremljen, pruža građanima najpotrebnije zdravstvene usluge. Pored Doma zdravlja u Resniku, postoji i veći broj privatnih ordinacija i apoteka, što dopunjava i ubrzava zdravstvene usluge.

U blizini manastira Rakovice nalazi se i specijalna bolnica „Nova vita“, a nedavno je u Resniku na Straževici otvoren i dom za stara lica koji smešta do petnaestak osoba kojima su potrebni stalna nega, nadzor i pomoć.

Deci predškolskog uzrasta obezbeđen je smeštaj u dva državna obdaništa većeg kapaciteta, kao i u nekoliko privatnih obdaništa sa znatno manjim prostorom, što zadovoljava samo deo potreba naselja. Još uvek za sve naše najmlađe nema mogućnost da u Resniku budu smešteni u dečjim ustanovama, pa se njihovi roditelji snalaze odvodeći ih u druge krajeve Rakovice ili grada, ili angažuju lica koja će o njima brinuti.

Osnovna škola u Resniku sa oko 1.300 učenika spada u najveće rakovičke i beogradske škole. Ranijih godina u školi je bilo i preko 1.800 učenika. Školska zgrada je montažnog tipa i puštena u rad 1974. godine. Do sada u njoj nisu preduzimani veći investicioni i rekonstrukcioni radovi. Usled velike amortizacije u prethodnom periodu, školi su nephodna značajna renoviranja kako bi se učenicima obezbedili kvalitetniji uslovi za sticanje osnovnog obrazovanja.

Sportski život u Resniku se odvija u FK „Resnik“, Streljačkoj družini i kroz rad nekoliko škola borilačkih veština, što je nedovoljno za naselje ove veličine. Sem školske sportske sale i balona na stadionu FK „Resnika“, nema adekvatnog prostora za bavljenje sportom u zimskom periodu, te se stoga sportske aktivnosti održavaju najčešće po lepom vremenu i na otvorenom prostoru. Ako izuzmemo sportske aktivnosti kao obavezni nastavni program u školi, možemo reći da je osnovni nosilac ovih sadržaja FK „Resnik“, što ne zadovoljava potrebe svih struktura naših sugrađana.

Već gotovo šest decenija najviše kulturnih događanja u mestu odvija se u okviru programa KUD „Mladost–Avala“. Sadržaji ove organizacije vezani su za kulturno-umetnički amaterizam, ali to je samo manji segment u oblasti kulturnih dešavanja. Krajem šezdesetih godina Resnik je dobio Dom kulture sa velikom salom za bioskopske, koncertne, pozorišne predstave i druge programe od preko četiri stotine mesta. Međutim, zbog nedovoljne brige lokalne zajednice i potrebe da se rad ovog objekta profesionalizuje, tokom minulih decenija rada ova ustanova je prepuštena entuzijastima i volonterima, što je dovelo do prenamene prostora i narušavanja objekta bez blagovremeno dovoljnog investicionog i tekućeg održavanja.

Poslednjih godina i biblioteka, koja je u dužem periodu bila ponos Resničana, radi u vrlo skučenim i za tu svrhu neprimerenim uslovima.

Oko dve do tri poslednje decenije sve prisutnije nerešeno pitanje naselja jeste groblje. Staro mesno groblje, na kome se od nastanka sela pa do današnjih dana sahranjuju umrli, ograničenog je kapaciteta i bez mogućnosti proširivanja. C obzirom na brojnost stanovnika, potrebe mesta znatno su veće, i to predstavlja vrlo veliki problem. Građani se i u ovim nemilim situacijama dovijaju na razne načine tako što svoje najmilije sahranjuju na istim grobnim mestima, preko ranije sahranjenih članova porodice, odvoze ih u rodna mesta ili na druga obližnja groblja, najčešće Manastirsko i Orlovaču. Za sada se ne nazire rešenje ovog vrlo osetljivog i kompleksnog problema.

Jedno od vrlo složenih pitanja koje je poslednjih dvadesetak godina sve izraženije jeste neobrađena poljoprivredna površina Resničkog atara. Do pre tridesetak godina bile su vrlo retke površine individualnih parcela koje nisu bile obrađene i na kojima nije bila zasađena neka od kultura. U to vreme živelo se mnogo lagodnije, a danas mi u društvu zapostavljamo agrar kao osnovni izvor egzistencijalnih potreba. Da li će se i kada u njive Resničkog atara vratiti vinogradi, pšenica, kukuruz, suncokret, voćne plantaže, bašte i povrtnjaci, kao i brojne druge poljoprivredne kulture, ne znamo.

Takođe jedno od složenijih pitanja je i neplanska individualna gradnja porodičnih objekata. Ovakav pristup rešavanju stambenih pitanja doveo je do toga da se sada mnogi potpuno završeni objekti, često sa lepo osmišljenim i izuzetno dobro urađenim eksterijerom i enterijerom, kao i pratećim sadržajima, nalaze u vrlo nepristupačnim ulicama, često slepim, bez adekvatnog prilaza i nužne infrastrukture.

Brojna su i druga pitanja sa kojima se žitelji i lokalna zajednica sadašnjeg Resnika svakodnevno susreću. Ovom prilikom podsetićemo samo na neka od njih:

• započeta izgradnja crkve;
• smeštaj prognanih lica sa Kosova i Metohije i ca ratom zahvaćenih područja bivše Jugoslavije;
• kanalizacija; 
• imovinsko-pravna pitanja, restitucija i legalizacija objekata;
• komunalna problematika odvoženja smeća i nedovoljnog broja mesta i kontejnera;
• signalizacija i ulična rasveta;
• smeštaj i prihvat romskih porodica u novootvorenom „kontejner“ naselju;
• azil za pse.

Tu su, svakako i mnogi drugi, veći ili manji problemi.