Resnik je u svojoj istoriji imao i veliki broj stručnjaka u raznim oblastima koji su na najbolji način, što u samom selu, a što van njega, kvalitetno i veoma značajno obavljali svoju stručnu delatnost. Neki od starijih Resničana koji su među prvima završili visoke škole i bili istaknuti u svojoj oblasti su:

Vojislav Voja Šargić (1888–1965), rođeni i najstariji brat Tikaleta Šargića, prvi je u Resniku diplomirani inženjer građevinarstva. Fakultet je završio u vreme Balkanskih ratova. Između dva rata radio je u Šapcu pri vojsci, a posle Drugog svetskog rata u Beogradu. Između ostalog, glavni je projektant regulacije Topčiderske reke. Imao je tri sina. Najstariji Milivoje bio je rudarski inženjer koji je radio u Tuzli, a kasnije, do penzionisanja, u Vreocima. Drugi sin Dragan završio je Vojnu akademiju i kao mašinski inženjer, između ostalog, radio i u „Rekordu“ u Rakovici. Najmlađi sin Zdravko bio je diplomirani hemičar. Među prvim pravnicima bila je Danica Dana Nedeljković, sestra Momčila Muće Nedeljkovića. Prvi poljoprivredni inženjer bio je Milutin Lazarević, sin Mileta Lazarevića. Familija Vićentijević je dala veći broj intelektualaca između dva svetska rata. Posebno napredni u to vreme bili su četiri brata Vićentijevića: Ratko, oficir u bivšoj Jugoslaviji; Živan, koji je bio kapetan broda; Ljuba, prvi poljoprivredni tehničar, i Rade, vozač koji je posle zarobljeništva ostao da radi u Nemačkoj, gde je vozio, umro i sahranjen. Milutin Radovanović je najpre završio stolarski zanat, a zatim se školovao za pilota avijatičara. Kao mali ostao je bez oca i majke, a o njemu se brinuo stric Borivoje i strina Živanka. Oženio se Nastom, imali su dvoje dece i živeli su u Smederevskoj Palanci, gde je i sahranjen.

Posle Drugog svetskog rata, mnogi mladi Resničani koristili su pogodnost blizine Beograda za obrazovanje, pa je gotovo iz svake familije poneko odlazio na visoke škole i zbog toga bio ponos svojoj familiji.

Među prvima, uglavnom u periodu između dva rata, na dalje školovanje iz Resnika otišli su i: Ljubomir Nedeljković, Radomir Ž. Radojičić, Radomir M. Petrović, Ilija S. Milojević, Božidar Marjanović, Đorđe i Đura Radojičić, Momčilo Lazarević, Rajko Lukić, Tihomir Nikolić, Vojislav Nedeljković, Borivoje Paunović, Milorad Milić, Ivan i Momčilo Nedeljković, Živan Radojičić, Milovan Nikolić, Živko A. Radojičić, Dragoljub Petrović, Slavko Miljković, Borka Paunović, Božidar Lazarević i drugi, a među prvima posle Drugog svetskog rata fakultete su završili: Žiža Petrović, Olga Nedeljković, Milorad Doca Janković i drugi.

U današnje vreme intenzivnog razvoja obrazovanja, mnogi Resničani su završili fakultete i potom nastavili magistarske i doktorske studije i dobili najviša akademska zvanja iz nauke i umetnosti. Ima i onih koji su završili i dva i više studija i stručna usavršavanja nastavili van zemlje. Odbor Hronike nije u mogućnosti da pouzdano pribavi sve podatke o Resničanima koji su završili više i visoke škole, pa se stoga zbog verovatnoće da bi nekoga izostavili nismo upuštali u njihovo navođenje, iaoko svi oni zavređuju da budu pomenuti u ovoj Hronici.