Posle okončanja Drugog svetskog rata u Resniku je otpočela s radom mesna samouprava. Od tada, pa do današnjih dana, ona je funkcionisala u nekoliko faza. Za prvu fazu možemo reći da je bila u periodu od 1946. do početka 1966. godine, kada je u Resniku postojala Mesna kancelarija. Za taj period rada u istraživačkom postupku nije nam bila dostupna nikakva arhivska građa, što nas je onemogućilo da sadržajnije prikažemo tadašnji rad mesne samouprave.

Prostorije Mesne kancelarije u Resniku nalazile su se u ulici 13. oktobra gde su u današnje vreme stepenice koje vode u Dom kulture. Tu je postojala stara opštinska zgrada u kojoj su sa uličnog dela bili lokali, a u gornjem delu prostorije Mesne kancelarije. Mesnom kancelarijom je rukovodio šef MK, a pored njega tu je bio i sekretar, kao i dva službenika u resničkom vodovodu. Mesna kancelarija je u tom periodu obavljala i službe upisa umrlih, novorođenih i venčanih. Venčanja je obavljao odbornik u tadašnjoj Opštini Čukarica kojoj je Resnik i pripadao. Prvi posleratni šef Mesne kancelarije bio je Dragoljub Petrović. Ovu dužnost je dugo savesno i stručno obavljao.

Najveći deo akta između dva svetska rata pisana su rukom. Posebno su bili cenjeni pisari sa lepim rukopisom. Prvu pisaću mašinu, odmah posle Drugog svetskog rata, Opština je dobila na poklon od Riste Kisića. Bila je to pisaća mašina marke UNDERWOOD, najbolja mašina u srezu.

Zborovi građana u to vreme odžavani su u starom Domu kulture, koji je nalazio preko puta, dok nije srušen 1964. godine. U periodu do izgradnje novog doma 1969. godine veći deo društveno-političkih i kulturnih aktivnosti odvijao se u Stamenkovoj kafani na Železničkoj stanici. Iz priča nam je poznato da su ti zborovi bili česti i veoma posećeni, jer upravo u tom periodu bilo je najviše aktivnosti na izgradnji i obnovi infrastrukture sela u posleratnom periodu.

Po okončanju Drugog svetskog rata Resnik je u dužem periodu bio seoska sredina bez kvalitetnije uređenih osnovnih elementarnih uslova za život i bez infrastrukture. Aktivisti Mesne kancelarije su nastojali da samodoprinosom stanovništva i dobrovoljnim radom meštana reše neka od najbitnijih pitanja.

Prvih posleratnih godina sprovedene su mnoge akcije o kojima će kasnije biti više reči: elektrifikacija, izgrađen lokalni vodovod sa trinaest javnih česama na najznačajnijim raskrsnicama, izgrađen je i most na Topčiderki kod Železničke stanice, sredinom pedesetih otpočeto je kaldrmisanje ulice 13. oktobra od centra do Kijeva, i mnogi drugi poslovi.

Mesna kancelarija je funkcionisala do kraja 1965. godine, a njen poslednji šef bio je Dragoljub Petrović.

Aktivnosti Mesne zajednice „Resnik“ i njenih organa

Od naredne godine Mesne kancelarije, u lokalnoj samoupravi, zamenile su Mesne zajednice. Novi model funkcionisanja mesne uprave je imao svoju Skupštinu, a izvršni organ bio je Savet MZ. Za taj period možemo reći da je druga faza funkcionisanja mesne samouprave sve do devedesetih godina i uvođenja višestranačkog partijskog sistema.

Skupštinom MZ je rukovodio predsednik Skupštine. Ovo telo je odlučivalo o svim bitnijim pitanjima u cilju poboljšanja životnih uslova Resničana. Pravo prisustva i odlučivanja na skupštini imali su svi građani Resnika. Predsednici Skupštine MZ Resnik do početka devedesetih godina bili su Predrag Mitrović, Dragoslav Milojević Koka, Zdravko Marić, Zoran Milenković, Rajko Jokić i drugi.

Savet MZ je bio izvršni organ skupštine, donosio je odluke u svojoj nadležnosti i starao se o sprovođenju odluka Skupštine. Savetom je rukovodio predsednik. Građani Resnika su se pismeno obraćali Savetu s molbama ili pritužbama. Savet je sve predmete razmatrao, usvajao odluke i obaveštavao podnosioce o zauzetim stavovima. Predsednici Saveta MZ bili su: Lazar Ristović, Predrag Mitrović, Miodrag Nedeljković, Borivoje Paunović, Borislav Lukić, Desimir Pavlović, Vera Jovanović, Nestor Pavlović i Slavoljub Jeremić koji je bio i poslednji predsednik SMZ pre uvođenja višestranačkog partijskog sistema.

Posebnu ulogu u funkcionisanju lokalne samouprave imala je Mesna konferencija Socijalističkog saveza radnog naroda (MK SSRN), koja je organizovala zborove građana i javne rasprave o svim bitnijim pitanjima u cilju poboljšanja životnih prilika Resničana. Predsednici MK SSRN bili su Predrag Mitrović, Živan Lukić, Dragoslav Milojević, Rajko Jokić, Milovan Vidojević, Desimir Pavlović, Slavoljub Jeremić i Nestor Pavlović.

Do 1974. godine Resnik je pripadao Opštini Čukarica, a potom novoformiranoj Opštini Rakovica.

Jedna od prvih i većih akcija samoupravnih organa MZ bila je inicijativa za izgradnju novog Doma kulture u Resniku, koji je otpočeo sa radom krajem 1969. godine, čime su rešeni mnogobrojni problemi Resničana. MZ je dobila nove prostorije, gde je, pored kancelarije sekretara MZ, imala i Malu salu u kojoj su najčešće održavani skupovi, kao i manje prateće prostorije gde su se održavali sastanci SMZ i drugih tela.

Radi funkcionisanja, održavanja i naplate potrošnje vode u lokalnom vodovodu u MZ na ovim poslovima su radili Radovan Raka Miljković, Milovan Bana Nedeljković, Spasoje Životić i Ljubinko Mitke Mitrović.

U najdužem periodu, od 1966. do 1986. godine sekretar MZ do penzionisanja bio je legendarni Živorad Vićentijević, čika Žira, koji je i pored nedostatka jedne ruke, sekretarski posao obavljao izuzetno savesno i efikasno. Njegovom zaslugom su pokrenuta i rešena mnoga pitanja i sačuvana je građa o radu mesne samouprave tog perioda koju je vodio vrlo stručno i pedantno.

Veliku inicijativu i angažovanje ispoljavali su tadašnji aktivisti Skupštine MZ. Među najangažovanijim bili su: Predrag Mitrović, Dobrivoje Lazarević, Živan Lukić, Borislav Lukić, Živko Nedeljković, Živan Marković, Miroslav Paunović, Miodrag Mima Nedeljković, Milan Radovanović i drugi.

Skupština i SMZ imali su i zadatak da organizuju i sprovode izbore. Godine 1968. Resnik je imao oko 3.900 upisanih glasača, 1970. godine oko 4.800, i taj broj se uvećavao sve do današnjih dana, tako da je za vanredne parlamentarne i gradske izbore marta 2014. godine, na deset biračkih mesta u Resniku, u biračke spiskove bilo upisano ok 13.900 glasača.

U cilju efikasnijeg rada Skupština je formirala razna tela, komisije i odbore koji su bila zaduženi za određene oblasti i rešavanje značajnijih zadataka. Pojedinim komisijama i odborima rukovodili su: Dobrivoje Lazarević, Uroš Tacić, Miodrag Životić, Radovan Miljković, Živan Lukić, Desimir Pavlović, Milisav Stojanović, Milovan Dišović, Petronije Lukić, Milutin Milojević, Milan Stošić, Vučko Zagrađanin, Mališa Sarić i drugi.

Resnik je 1971. godine dobio benzinsku pumpu, što je mnogim meštanima koji su imali samo traktore sa priključnim mašinama bilo veliko olakšanje.

Uz veliko angažovanje tadašnjih aktivista 1975. godine otvorena je u desnom krilu Doma kulture u prizemlju i na spratu zdravstvena stanica Resnik, u ulici Slavka Miljkovića postavljena prva trafika za prodaju štampe „Borba“, otvorene prodavnice i prva samoposluga TP „Banovo brdo“. U MZ je zaposlena i spremačica Rosa Babić, a Milovan Bana Nedeljković biva angažovan za kurira MZ.

Naročito krajem šezdesetih i početkom sedamdesetih godina u radu MZ istaknuta je aktivnost nastavnog osoblja resničke škole. U telima samoupravnih organa naročito su bili aktivni tada mladi i ambiciozni učitelji i nastavnici: Milovan Dišović, Miloš Milovanović, Milan Lazić, Boža Stajić, Milovan Munišić, Nikola Stamenković, Verica Milovanović, Dušanka Stamenković i drugi.

Posebne odnose mesna samouprava je održavala sa tadašnjim SIZ-ovima, u oblasti socijalne zaštite, zdravstva, zapošljavanja i kulture. Socijalno ugroženi građani obraćali su se MZ i iznosili svoje probleme koje je SMZ razmatrao i dalje prosleđivao nadležnom SIZ-u koji je u velikom broju slučajeva prihvatao mišljenje Saveta, tako da su mnogobrojni građani uz pomoć SIZ-a i MZ rešavali svoje probleme ili dobijali traženu pomoć.

Godine 1978, na predlog SMZ, omladinska organizacija Resnika zajedno sa SIZ za zapošljavanje izvršila je evidentiranje nezaposlenih Resnika, koji su prijavljeni nadležnoj službi zapošljavanja, a potom je veći broj evidentiranih kroz tu akciju ubrzo dobio zaposlenje.

Na inicijativu MZ, u saradnji sa DZ Rakovica, kurirskom službom su pozivani građani na redovne godišnje i specijalističke preglede.

Iz godine u godinu sve je više činjeno na unapređenju infrastrukture mesta u cilju poboljšanja standarda meštana. Pokrenuta je akcija uvođenja telefonskih priključaka, formiran je odbor od više aktivista MZ, a najveći deo posla su izneli Borislav Lukić, Milovan Vidojević, Raka Miljković, Vera Jovanović, Zdravko Marić i Živorad Žira Vićentijević. Ugovor sa „EI“ iz Niša je sklopljen 1976. godine, a na Dan oslobođenja Resnika, 13. oktobra 1978. godine puštena je u rad prva centrala sa 500 telefonskih priključaka. Otpočeto je i asfaltiranje ulica. U svrhu boljeg i lakšeg obavljanja ovog obimnog posla, dodeljena je poslovna lokacija GP «Vijadukt» na ulazu sa Kružnog puta u Resnik.

Kada su poplave izazvane izlivanjem Topčiderske reke zadesile delove Resnika 1975. i 1982. godine, aktivisti mesta i organizovane službe MZ, u prvom redu Civilna zaštita i Crveni krst, pokazali su veliku spremnost i požrtvovanost u spasavanju od elementarne nepogode. Rukovođenje akcijama spasavanja tih godina vodili su: Borislav Lukić, Zoran Milenković, Petar Marinković, Milutin Milojević, Zdravko Marić, Živan Lukić, Vera Jovanović, Miodrag Nedeljković, Milan Vukadinović, Predrag Mitrović i drugi. Posle poplave 1982. godine lokalna zajednica je uz pomoć radnih brigada doprinela da se uradi regulacija korita Topčiderske reke kako bi se izbegle ili barem ublažile moguće poplave.

Početak osamdesetih godina rad lokalne uprave ostaće upamćen po zboru građana kada su prihvaćeni predlozi Detaljnog urbanističkog plan i Srednjoročnog plana razvoja Resnika. U tom periodu usvojeni su i nazivi novih ulica koje su do tada uglavnom nosile brojne oznake. Obavljeno je i postavljanje novih cevi za vodu i kanalizaciju u ulicama Slavka Miljkovića i Aleksandra Vojinovića. Gradski geodetski zavod je vršio premer parcela naselja Resniki dok je sa svojom ispostavom bio smešten u prostorijama MZ u Domu kulture. Univerzitet „Vladimir Dujić“ je otvorio i večernju školu za opismenjavanje odraslih. Rad poljoprivrednika je značajno napredovao i u smislu bolje primene agrarnih mera i poboljšanjem parka poljoprivredne mehanizacije.

Ni ova decenija nije prošla bez vanrednih događaja. Godine 1984. pojavilo se prvo veće klizište u naselju duž ulice 13. oktobra zbog čega su iseljene 22 kuće. Sanacija terena je trajala nekoliko godina, a u ulici su postavljeni betonski i čelični šipovi. Umesto starih vodovodnih i kanalizacionih cevi postavljene su nove elastične koje trpe dilatacije terena.

U MZ je zaposlena nova spremačica Jelena Jovanović.

Posebno značajnu aktivnost u radu mesne uprave u periodu osamdesetih godina ostvarili su: Života Životić, Rajko Jokić, Zoran Milenković, Živan Lukić, Radovan Miljković, Nestor Pavlović, Milovan Vidojević, Đorđija Savić, Radovan Tomašević, Vojislav Pajić, Milutin Milojević, Dragoslav Koka Milojević i drugi.

Formiranje Mesne zajednice „Avala grad“

Resnik je zbog svoje prostornosti (zauzima oko polovinu teritorije Opštine Rakovica) i povećanja stambenog fonda i broja stanovnika, krajem 1985. godine podeljen na dve mesne zajednice. Formirana je nova MZ „Avala grad“, a međa između njih je bila sredina ulica Slavka Miljkovića i ulice Aleksandra Vojinovića do Topčiderske reke i uzvodno njenom desnom obalom do Patinog majdana i granice sa Opštinom Voždovac. Izabrani su samoupravni organi nove Mesne zajednice: predsedništvo MZ „Avala grad“ za čijeg prvog predsednika je izabran Zdravko Marić, za podpredsednika Dragoslav Marinković i za članove Zoran Lukić, Petar Marinković, Slavko Jojić i Aleksandar Dimitrijević, i izvršni savet MZ „Avala grad“ čiji je prvi predsednik bio Dušan Perović, a članovi Vladimir Jokić, Jovo Kuburić, Hilmo Mulić i dr. Za predsednika Mesne konferencije SSRN izabran je Branislav Nešović. Za sekretara nove MZ postavljen je, od strane Opštine, Dejan Bačarević.

Izgradnjom stambenog naselja koje je gradila stambena zadruga „Pobeda“, poboljšana je i prateća infrastruktura Resnika novom elektro, kanalizacionom, vodovodnom i putnom mrežom, a Resnik je dobio i prvu toplanu.

Zajedničke aktivnosti obe mesne zajednice

Tih godina, tokom druge polovine osamdesetih, zajedničkim radom aktivista obe mesne zajednice pokrenuti su mnogobrojni poslovi na uređenju naselja, kao i inicijativa za izmenu DUP-a Resnika.

Godine 1987. na zboru građana usvojena je odluka o prihvatanju prolaza kroz Resnik dela obilaznice autoputa Dobanovci-Bubanj potok.

Kao sekretar MZ „Avala grad“ zaposlena je Mica Miljković.

U nameri da se poboljšaju uslovi stanovanja, a na zahtev građana, mesne zajednice su pokrenule mnoge akcije koje su građani samofinansirali. U naselju su postavljene prve javne govornice, a naredne 1988. godine, usled ubrzanog širenja naselja i povećanja broja stanovnika, imenovan je Režijski odbor za proširenje centrale i uvođenje novih telefonskih priključaka. Za predsednika na zboru građana izabran je Dušan Perović, a za članove: Zoran Lukić, Rajko Jokić, Nestor Neša Pavlović i Aleksandar Stojanović. Do kraja devete decenije minulog veka kada je puštena nova centrala, Resnik je imao 1.450 telefonskih priključaka.

Za radnike Gradske čistoće montirana je baraka u ulici Slavka Miljkovića, i kontejneri u privatnim dvorištima u ulicama Brestovačkoj i Delovima. Izgradnjom kanalizacije u Brestovačkoj ulici 1989. godine stekli su se uslovi da sve bočne ulice, koje gravitiraju na Brestovačku, urade svoju sekundarnu kanalizaciju. I ova akcija kao i prethodna obavljena je uz velike aktivnosti predsednika i članova Režijskog odbora i sekretara mesnih zajednica.

Rekonstruisane su i ulice Slavka Miljkovića i Aleksandra Vojinovića do Železničke stanice postavljanjem novih vodovodnih i kanalizacionih cevi, stubova za elektro mrežu, ulične rasvete, asfalta i trotoara. Meštani ovih ulica, ako su tehnički uslovi dozvoljavali, besplatno su priključeni na kanalizaciju. Građani su bili oslobođeni plaćanja poreza na kupovinu materijala za izgradnju vodovoda i kanalizacije.

Za novog sekretara Mesne zajednice „Resnik“ postavljen je Momčilo Arnautović.

Godine 1990. yrađeni su manastirski i topčiderski kolektori čime su se stekli uslovi za priključenje više ulica i kuća na kišnu i fekalnu kanalizaciju.

Podignuta je brana na potoku jezera Pariguz sa ciljem zaštite od šteta i poplava donjeg dela naselja. Dograđena je regulacija korita reke Topčiderke. Na inicijativu zemljoradnika na čelu sa Petrom Marinkovićem, Čedomirom Milenkovićem, Milisavom Marjanovićem, i poljoprivrednim agronomom iz Zemljoradničke zadruge Avalski venac Anđelkom Lazarevićem, popravljeni su poljski putevi i prilazi ka resničkim njivama.

Istaknutiji aktivisti u radu MZ, čijim zalaganjem su pokrenuta i delom ili u potpunosti urađena brojna infrastrukturna pitanja naselja, tokom devete decenije minulog veka bili su: Života Životić, Desimir Pavlović, Rajko Jokić, Nestor Pavlović, Vera Jovanović, Slavoljub Jeremić, Radoslav Nestorović, Bato Marić i drugi, a u MZ „Avala grad“: Zdravko Marić, Dušan Perović, Zoran Ž. Lukić, Milovan Vidojević, Zoran Milenković, Aleksandar Stojanović, Branislav Nešović, Anica Savić, Milutin Milojević, Miodrag Radovanović, Dragoslav Milojević, Slavko Jovanović, Petar Pavićević, Dobrivoje Milosavljević, Sava Dragić, Živojin Jakovljević, Tugomir Ćirić, Aleksandar Dimitrijević, Vladimir Biserčić, Radojko Milić, Zinko Kokić, i dr.

Useljenjem u nove prostorije MZ „Avala grad“ 1991. godine zaposlen je pomoćni radnik Miloranka Radovanović, kada je i većina od 46 lokala novootvorenog tržnog centra otpočela da radi.

Ratna zbivanja u najvećoj meri su usporila i ograničila intenzivan razvoj infrastrukture kakav je bio u prethodnoj deceniji. Aktivisti MZ, umesto da se bave progresom i razvojem naselja, dobili su ratne rasporede i nova zaduženja na obezbeđenju logističke podrške mobilisanim vojnim obveznicima i jedinicama u zonama borbenih dejstava. U MZ su uvedena stalna dežurstva.

Nešto usporenije obavljani su ranije započeti ili novi poslovi. Godine 1991. urađen je most na potoku Pariguz u ulici Delovi. Provedeni su radovi na novom magistralnom vodovodu Mladenovac–Makiš sa prolaskom kroz ulicu Podavalsku i Palih boraca. Trasa magistralnog vodovoda ka Mladenovcu uslovila je i uređenje pomenutih ulica, dobijanje kanalizacione mreže, novog asfalta, trotoara i ulične rasvete.

Na sastancima izvršnog saveta MZ rešavana su tekuća, manje zahtevna pitanja i problemi građana. Birani su sudije porotnici, odlučivalo se po zahtevima građana za namenu lokala male privrede, otpočeo je višepartijski sistem, ali zahtevnijih inicijativa i poslova bilo je sve manje. Ratna zbivanja i sankcije uneli su nestabilnost i nemire u živote naših građana. Zbog otežane ekonomske situacije u zemlji su uvedeni i deljeni bonovi za osnovne egzistencijalne namirnice: so, ulje, šećer, deterdžent… Nastupila je velika inflacija koja je obezvredila i rad i materijalna dobra.

Na inicijativu meštana, 1995. godine organizovan je i treći samodoprinos za uvođenje telefona. Na zboru građana je izabran Režijski odbor u sastavu: Milosav Miličković predsednik, i članovi: Dragan Radovanović, Veličko Otašević, Ivica Jerotijević, Jelisaveta Nedeljković, Nenad Stefanović, Rajna Milošević i drugi. Ugovore između građana i MZ su potpisali poslednji predsednici SMZ „Avala grada“ i „Resnika“, Dušan Perović i Desimir Pavlović.

Godine 1997, na osnovu mnogobrojnih zahteva meštana i na inicijativu sekretara MZ, Živorad Banković je posredovao da trgovinsko preduzeće „Pekabeta“ otvori svoju prodavnicu u tržnom centru „Avala grad“.

Za sekretara MZ Resnik 1998. godine postavljen je Slobodan Bradarić. Naredne 1999. godine usled opasnosti od bombardovanja u prostorijama MZ uvedena su dežurstva koja su trajala po ceo dan punih pet meseci. Aktivnost MZ sve više je bazirana na radu Crvenog krsta i obezbeđenju uslova za prihvat prognanih i privremeno raseljenih porodica sa prostora bivših republika zajedničke države i Kosova i Metohije. Za raseljena lica pripremljeni su uslovi za smeštaj u barakama u Podavalskoj ulici, kao i u zidanim objektima GP „Vijadukt“ izmeđi Požarevačke pruge i Kružnog puta. Prostorije MZ su svakodnevno korišćene za druženja sa raseljenom decom kako bi se socijalizovala sa lokalnim stanovništvom.

Te 1999. godine Topčiderska reka je još jednom poplavila područje zvano Patin Majdan, a aktivisti MZ u dužem periodu pomagali su u zbrinjavanju i otklanjanju posledica ugroženog stanovništva od poplava.

Naredne 2000. godine kao sekretar MZ „Resnik“ zaposlen je Dejan Jović, a 2001. godine kao pomoćni radnik zaposlena je Slavica Jovanović.

Prestankom postojanja skupština i Saveta MZ, deo poslova na iniciranju i rešavanju tekućih pitanja aktuelnih svakodnevnih komunalnih i životnih potreba građana preuzeli su sekretari MZ.

Uvođenjem višestranačkog sistema i u Resniku su formirani mesni odbori većine novoosnovanih političkih partija. Njihove stranačke aktivnosti su bile najizraženije u periodima predizbornih kampanja, u cilju pridobijanja što većeg broja glasova. Neposredno pred izbore su od strane partija na vlasti asfaltirane pojedine ulice i obavljani drugi krupniji poslovi. U ovom periodu je obavljeno: ulična rasveta u gotovo svim ulicama i sokacima Resnika, poboljšano je redovno održavanje javnih zelenih površina, pešačkih staza, ulica, postavljanje nadstrešnica na autobuskim stajalištima, značajno je povećan broj kontejnera za smeće i učinjene druge pogodnosti i olakšanja za svakodnevni život građana i naselja.

Kao sekretar MZ „Resnik“ 2012. godine zaposlena je Milenija Bačević.

Mesna zajednica „Železnička stanica“

Radi zadovoljavanja potreba od neposrednog zajedničkog interesa za građane i u cilju ujednačavanja mesnih zajednica kao prostornih, funkcionalnih i urbanističkih celina, Skupština Gradske opštine Rakovica je 2010. godine donela novu Odluku o mesnim zajednicama na teritoriji Gradske opštine Rakovica, kojom je umesto dotadašnjih 13 formirano ukupno 18 mesnih zajednica.

Na području Resnika, pored postojeće dve, formirana je i treća mesna zajednica, sa nazivom „Železnička stanica – Resnik“. Područje ove MZ obuhvata ul. Aleksandra Vojinovića, Delovi, Ljubiše Jelenkovića i sve ulice između njih.

Kao sekretar zaposlena je Gojka Velimirović, koja je na ovoj dužnosti provela oko godinu dana, a posle nje za sekretara je postavljena Marija Mijatović.

Uloga i značaj mesnih zajednica

U razvoju Resnika od tipično seoske sredine do njegovog izgleda u današnje vreme kao modernog i razvijenog naselja na vratima Beograda, svakako, ključnu ulogu je imala lokalna samouprava. Upravo ovaj prikaz razvoja Resnika od sela do gradskog naselja odražava obiman rad aktivista i sekretara MZ, koji su svojom energijom i entuzijazmom utkali mnoge sate, dane i mesece vrednog rada na rešavanju životnih problema građana i naselja. Uvek kada je to najviše trebalo pokazali su na delu svoju požrtvovanost, humanost i jedinstvo. Pored vrednog rada, bilo je tu i puno lepih trenutaka druženja, proslava, izleta, obeležavanja značajnih datuma i neraskidivih prijateljstava koja su nastala u periodu zajedničkog rada i trajaće za života njihovih stvaralaca.