Avala kao najdominantniji orijentir i znamenje ovog kraja, sa svojom visinom od 511 metara, uvek nas podseća, ma sa koje strane dolazili, da se bližimo našim kućama. Njena bogata istorija i mnoštvo kulturno-istorijskih spomenika čine nas ponosnim stanovnicima ovog kraja. Iako ne pripada našem ataru, već je s obzirom na položaj više zučka, belopotočka, pinosavačka, naši Resničani kažu da se njihovo selo nalazi između Avale i manastira Rakovica kao prepoznativih obeležja i prisvajamo je kao naš simbol. Nisu mnogo ni pogrešili, jer nema Resničanina koji makar jednom nije bio na Avali. Resničani kreću na Avalu još kao đaci u osnovnoj školi, pošto ih učitelji upoznaju sa njom i njenom lepotom, pa je Avala njihovo kultno mesto. Nekada češće, a ređe danas, svi svatovi zajedno sa mladom i mladoženjom posle venčanja odlazili bi na izlet na Avalu.

Avala (arapski pregrada ili prepreka), Beogradu najbliža planina i najbolji i najpregledniji „vidikovac“ sa koga se pri lepom i čistom vremenu, naročito u predvečernjim i ranim jutarnjim časovima, pogled pruža unedogled na visoke planinske masive Srbije i Rumunije, na nepregledne ravnice Vojvodine i vijugave tokove Save i Dunava, podavalskim i drugim mestima pruža posebnu draž i lepotu. Avala predstavlja znamenje ovog kraja. Resničani se uvek zagledaju u ovu zavičajnu visinu, koja im često služi kao orijentir, zaštita i moralna podloga.

Značajniji radovi na uređenju Avale počeli su početkom 20. veka, kada je u tom periodu od 1907. do 1908. godine zasađena četinarska (borova) šuma u podnožju, sadnicama iz novoobrazovanog avalskog rasadnika.

Uporedo sa radovima na uređenju šume počelo se i sa gradnjom turističko-ugostiteljskih, sportskih i i kulturno-istorijskih objekata i spomenika. Tako je Društvo planinara 1911. godine podiglo planinarsku kuću „Mitrovićev dom“, za koji smo u fazi pripreme ovog teksta, februara 2012. godine, čuli da je taj najstariji planinarski dom izgoreo do temelja. Godine 1912. beogradski industrijalac nemačko-češkog porekla Đorđe Vajfert podigao je i uredio česmu, na izvoru Sakinac, o čemu je postojala i odgovarajuća ploča, poznata i kao Vajfertova česma.

U periodu od 1928. do 1931. godine izgrađen je reprezentativni hotel „Avala“ sa prostranim parkingom.

Planinarski dom „Čarapićev brest“ sagrađen je 1954. godine u blizini mesta gde je postojao brest pod kojim je Vasa Čarapić podigao Belopotočane i ustanike iz okolnih sela.

U periodu između dva svetska rata na vrhu Avale su podignuta dva spomenika neznanom junaku.

Spomenik Neznanom junaku, srpskom vojniku poginulom u Prvom svetskom ratu, postavljen je na temeljima drevnog grada Žrnova koji su podigli Rimljani, a koji je tokom Otomanske imperije više puta padao u ruke osvajača. Žrnov su još zvali i Havala, pa je po njemu i planina dobila ime Avala.

Kralj Aleksandar Karađorđević je 1934. godine udario kamen temeljac za izgradnju današnjeg spomenika-mauzoleja Neznanom junaku kao trajni spomen borbe naših naroda za oslobođenje. Novi spomenik je delo poznatog vajara Ivana Meštrovića, građen po uzoru na egipatske faraonske piramidalne grobnice, sa osam karijatida, od crnog jablaničkog (hercegovačkog) granita „gabro“. Karijatide predstavljaju, na glavnom ulazu, Srpkinju, Crnogorku, Slovenku i Hrvaticu, a sa druge strane su Bosanka, Hercegovka, Makedonka i Dalmatinka; spomenik je visok 14 metara i svojom visinom još više je uzdigao ugled Avale.

Osvećenje novog spomenika i prenos posmrtnih ostataka Neznanog junaka izvršeni su takođe na Vidovdan 1938. godine, uz prisustvo „solunaca“ i masovno učešće vojske i naroda. Spomenik je otkrio kralj Petar II Karađorđević.

Na vrhu Avale, na zaravni ispred starog grada, a potom oko zgrade hotela, na Đurđevdan, je decenijama održavan vašar, sve do završetka Drugog svetskog rata. Tada je Avala bila prepuna sveta, seljaka iz okolnih mesta i Beograđana izletnika, pristiglih na đurđevdanski uranak. U posleratnom periodu sličan skup, mada mnogo slabije posećen i bez ondašnjih zanimljivosti i draži, održavan je na Ivanjdan 7. jula.

Na Avali je obeleženo i mesto tragedije koja se desila 19. oktobra 1964. godine, uoči dana obeležavanja dvadeset godina od oslobođenja Beograda. Podignut je monumentalni spomenik u obliku slomljenog avionskog krila članovima ruske delegacije na čijem čelu su bili maršal Birjuzov i general Ždanov, jedan od komandanata ruske vojske pri oslobođenju Beograda.

Na Avali se nalazi i Spomenik vojvodi Vasi Čarapiću.

Rušenje avalskog tornja Živko Radojičić je iskazao rečima: „Na drugom kraju ove zavičajne lepotice dizao se veličanstveni televizijski toranj koji je bio izrazit simbol našeg rasta i vanredan detalj naših razglednica. Televizijski toranj, visine 205 metara, građen je od 1961. do 1965. godine, ali je u napadima NATO pakta u noći 29. aprila 1999. godine srušen, što je zabolelo svakog Beograđanina, a posebno ljude iz ove okoline.

Za svet sramota, za nas Srbe – tuga. Za mene, kao Beograđanina, rođenog pod Avalom, i tuga i velika žalost. Ja verovatno neću dočekati da se takav lepotan arhitekture i graditeljstva ponovo vine u nebo sa Avale. Naš toranj je dočekivao goste i domaće putnike koji su iz daljine stizali u Beograd i ispraćao sve one koji su iz Beograda odlazili. Te noći, pri svetlosti punog meseca, zlikovci su sa dva projektila oborili lepotana na vrhu Avale. Njegova graciozna lepota prizemila se i pretvorila u gomilu šuta. Naša Avala nije više ista kao pre. Sad izgleda kao raščinjena kraljica bez krune na glavi. Naš toranj je bio jedini objekat u svetu koji nije bio ukopan u zemlju. Mnogo sam reči upotrebio u ovoj zabelešci. To tako izgleda, ali malo je za veliku tugu svih nas, a mene posebno. Mene Avala i njena okolina podsećaju na sve što mi je ostalo od života, posebno od mladosti. I danas kad odem u te objekte, na njene klupe, na travu njenu, pod drvo njeno, na izvor njen, osetim neko strujanje u sebi – ne vazduh koji je prelep i nezamenljiv, već strujanje života.”

Živko Radojičić, koji je kao autor sa grupom istomišljenika otpočeo sakupljanja građe za pisanje ove Hronike, preminuo je 2007. godine i, kao što se iz teksta može zaključiti, nije doživeo da vidi novoizgrađeni toranj na Avali čija gradnja je započeta 2006. godine, a svečano otvaranje, ovog, jednog od najlepših televizijskih predajnika u Evropi i svetu, obavljeno je oktobra 2009. godine. Novi toranj je identičan porušenom i u osnovi preseka simboliše srpski tronožac.