Izviđački pokret je pod nazivom „skauti“ nastao u Engleskoj u leto 1907. godine kao organizacija koja okuplja mlade sa ciljem da se kod njih razvijaju sposobnosti za život u prirodi i da se oni izgrađuju kao pozitivne ličnosti. U Srbiji su prvi „skauti“ organizovani na Đurđevdan 1911. godine. Zbog svojih ispravnih ciljeva i interesantnog programa delovanja i rada u prirodi pokret je privlačio sve veći broj mladih u svoje redove i proširio se po svim evropskim zemljama.

Program i većina aktivnosti izviđačke organizacije vezane su za prirodu i odvijaju se u prirodi. Druženje, učenje, razvijanje i negovanje pozitivnih odnosa među članovima i prema prirodi i njenom očuvanju ostvarivalo se kroz razne aktivnosti, kao što su kursevi prve pomoći, kartografije (orijentacije), crtanja krokija (pređenog puta u prirodi), vezivanja čvorova, Morzeove azbuke, signalizacije. Na smotrama, taborima i bivacima u praksi su se potvrđivala znanja i veštine u podizanju šatora, preživljavanju i ishrani u prirodi i kolektivnom logorskom načinu života, a kroz takmičenja u orijentaciji i snalaženju na terenu i raznim drugim izviđačkim, sportskim i muzičkim disciplinama razvijao se takmičarski duh. Bilo je vremena i za šalu, smeh, pesmu i razonodu, uglavnom uveče uz logorske vatre. Logorske vatre su bile nezaobilazni deo izviđačkog života, uz koje su se planinke i izviđači družili, prepričavali ranije i dnevne zgode i događaje, pevali izviđačke i druge pesme, a i zaljubljivali se. Naša planinka Milijana Spasić i izviđač Radoslav Korni Lazarević zavoleli su se uz logorsku vatru i svoju vezu krunisali brakom. Neke od najlepših izviđačkih pesama su:

PLAVE OČI

Volim oči te, oči plave boje
Volim kao san pokraj Save moje
Daleko su sada tvoje oči plave
One tabor dižu dole pokraj Save.

Dani prolaze izviđačkog boja
Sa mnom uvek dva su oka tvoja

Ja u srcu nosim nežnost jednog lika
Ta me ljubav nosi zvezdi izvidnika.

S pesmom radosti i radnim elanom
Zemlju gradimo slavom ovenčanom
Slavom proletera izrasta brigada
Mi smo izviđači grada Beograda.

Svi najbolji drugovi i sve drugarice
Mi smo izviđači naše Rakovice.

Posebno obeležje članova izviđačke organizacije bile su uniforma (košulja i pantalone ili suknja) i marama. Košulja je bila slična košulji pripadnika tadašnje Jugoslovenske narodne armije; sivomaslinaste boje, sa naramenicama i dva našivena džepa na grudima, i imali su je svi pripadnici organizacije. Na košulju su stavljane oznake odreda (na levom rukavu), a iznad levog džepa činovi koji su označavali dužnosti u odredu, oznake osvojenih veštarstava, izviđačkih zvezdi (prva, druga i treća) i izviđačkih odlikovanja (srebrni i zlatni javorov list). Izviđačka marama je nošena oko vrata, napred vezana čvorom koji su sami izviđači pleli od kanapa, savitljive izolovane žice i drugih materijala. Marame su bile različitih boja, i svaki odred izviđača je birao boje svoje marame.

Stariji izviđači i planinke (brđani i brđanke) imali su košulje istog kroja, ali boje bele kafe.

Članovi izviđačke organizacije koji su se opredelili da svoje izviđačke aktivnosti sprovode na vodi (rekama i jezerima), zvali su se porečani i oni su nosili uniforme tamnoplave boje.

Znak Saveza izviđača Jugoslavije je bio stilizovani javorov list zelene boje, sa ucrtanom crvenom zvezdom petokrakom i magnetnom iglom u sredini lista.

U Resniku je odred izviđača formiran 1961. godine pri Osnovnoj školi, uz punu podršku tadašnjeg direktora škole Milovana Dišovića, a inicijatori i osnivači odreda su bili Vukašin Guberinić, nastavnik geografije, Jefta Marković i Desimir Pavlović.

Na osnivačkoj skupštini te 1961. godine za prvog starešinu odreda izabran je Vukašin Guberinić, a za prvog načelnika odreda Desimir Pavlović.

Odred je poneo ime „Brana Nikolić Korčagin“, po Resničaninu Branislavu Brani Nikoliću, učesniku NOR-a, koji je kao borac Kosmajskog partizanskog odreda dobio konspirativno ime „Korčagin“ (po istoimenom junaku romana „Kako se kalio čelik“ ruskog pisca Nikolaja Aleksejeviča Ostrovskog). Brana je herojski poginuo 1944. godine u selu Vodanj kod Smedereva braneći dva teško ranjena partizana.

Odred je imao svoj pečat, kojim su se overavale članske knjižice i podaci uneti u njih, diplome, zahvalnice, pohvale i druga pismena priznanja koja su dodeljivana članovima odreda i drugim licima i organizacijama.

U svom radu odred je koristio školski prostor i imao punu podršku svih direktora škole, počev od Milovana Dišovića, a posle njega i od Nikole Stamenkovića, Zorana Ristića i Anice Milenković.

Članovi odreda su bili učenici škole, ali i njeni bivši učenici koji su, kao stariji i iskusniji, bili vođe i četovođe u odredu. Među prvim članovima odreda su, pored osnivača, bili i Živan Žilijen Lazarević, Nestor Neša Pavlović, Milunka Jocić, Angelina Cica Mandić (udata Janković), Radoslav Rajko Radojičić, Ljiljana Bačani (udata Radosavljević), Živko Sladić, Ljubinko Đurić, Miladinka Tacić, Milutin Lazarević, Milan Mimi Šargić, Branko Lazarević, Živorad Martić Đida, Dušan Lazarević, Rade Vidanović i drugi.

U proleće 1964. godine u odred se učlanjuje nova generacija mladih izviđača, među kojima su bili Perica Stanojević, Zoran Milenković, Slavko Bačani, Dragiša Gile Mitić, Radoslav Lale Nikolić, Rade Životić, Zoran Lukić i mnogi drugi, koji su u narednim godinama bili vrlo aktivni članovi odreda.

U školskoj 1964/1965. godini odred izviđača je imao oko 120 članova, i u toku godine su organizovana dva izleta i logorovanje na Fruškoj gori. Odredom su rukovodili starešina odreda, načelnik odreda, četovođe i vođe.

Posle Vukašina Guberinića, starešine odreda su uglavnom bili nastavnici škole i drugi društveno angažovani meštani Resnika, i to: Božidar Boža Stajić, nastavnik matematike i fizike; Stevan Poljak, nastavnik istorije; Nikola Stamenković; Milovan Kijevčanin; Radovan Raka Miljković; Desimir Pavlović i Anica Milenković, a od 1978. godine Ljubinko Stojanović, nastavnik istorije. Prelazeći put od vođe do četovođe, zaključno sa 1977. godinom, načelnici odreda su posle Desimira Pavlovića bili Milunka Jocić, Rade Božić, Zoran Milenković i Zoran Lukić.

Članovi odreda su bili organizovani u:

• jata (dečaci od 7 do 11 godina),
• rojeve (devojčice od 7 do 11 godina),
• vodove i čete (izviđači i planinke od 12 do 15 godina i 15 do 20) i
• brđane i brđanke (izviđači starijih godišta, preko 25 godina).

Od osnivanja odred je organizaciono pripadao Opštinskom savezu izviđača Čukarice, a formiranjem Opštine Rakovica 1974. godine formiran je i Opštinski savez izviđača Rakovice, čiji je prvi predsednik bio Desimir Pavlović Meski, a profesionalni sekretar Zoran Milenković. Odred je u svom radu sprovodio aktivnosti u skladu sa izvornim ciljevima izviđačke organizacije i učestvovao u mnogim akcijama koje je organizovao samostalno ili u organizaciji Saveza izviđača Rakovice, Beograda, Srbije i Jugoslavije. Jedna od prvih većih akcija bila je taborovanje koje je odred „Korčagin“ organizovao avgusta 1962. godine u malom živopisnom rudarskom mestu Ušće na Ibru kod Raške. Na taboru je učestvovalo oko dvadesetak izviđača i planinki, a samostalno su organizovali smeštaj pod šatorima i ishranu. Uspomenu na to taborovanje čuva od zaborava i priložena fotografija.

Pored ovog prvog taborovanja, članovi odreda „Korčagin“ su u narednim godinama učestvovali u mnogim aktivnostima i akcijama u organizaciji Saveza izviđača Jugoslavije, Srbije, Beograda i Rakovice, među kojima su i:

• V smotra Saveza izviđača Jugoslavije na Fruškoj gori od 03. do 12. jula 1966. godine na kojoj su bili Jefta Marković (bio član štaba izviđača Srbije na toj smotri), Desimir Pavlović i Živan Lazarević;
• Marš „Tragom oslobodilaca Beograda“ 20.10.1969. godine;
• Šumska škola za vođe u Zakuti od 01. do 21.07.1969. godine na kojoj su bili Zoran Milenković i Zoran Lukić;
• Smotra Saveza izviđača Beograda 1970. godine;
• Putevima borbe Zagrebačkih ilegalaca (Zagreb, 1970. godine);
• Peta smotra Saveza izviđača Jugoslavije na Lescu – Bled od 02. do 12. jula 1970. godine, na kojoj je učestvovalo oko 7.500 izviđača. Iz „Korčagina“ su na smotri bili Desimir Pavlović, Zoran Lukić, Slavko Vujičić, Srba Pavlović, Živorad Karić i drugi;
• Orijentaciono takmičenje Saveza izviđača Beograda „Kosmaj 1971”;
• Marš „30 godina bekstva logoraša“ (Niš, 12. februar 1972. godine);
• Izviđački tabor odreda „Korčagin“ (Vlasina 1972. godine);
• Smotra Saveza izviđača Beograda (Ada ciganlija 1972. godine);
• Smotra „Partizanske baze“ (Bojčin 1972. godine);
• Opštinsko takmičenje u orijentaciji Saveza izviđača Opštine Čukarica (1972. godine);
• Majski susreti izviđača (Šabac 1973. godine);
• Marš „Izviđači Čukarice tragom Vrhovnog štaba „Žabljak – Sutjeska“, od 30.06. do 06.07.1973. godine. Na maršu je učestvovalo oko 30 izviđača Čukarice, a iz odreda „Korčagin“ učestvovali su: Desimir Pavlović koji je bio i komesar marša, Slavko Bačani, Dragiša Gile Mitić, Rade Životić, Zoran Lukić, Danilo Danče Vićentijević, Srbislav Srba Pavlović, Slavko Vujičić i Dragan Dale Milenković. Marš je organizovan i izveden povodom tridesete godišnjice bitke na Sutjesci i završetka snimanja i premijerne projekcije filma „Sutjeska“ na Tjentištu 03.07.1973. godine. Projekciji je prisustvovao Josip Broz Tito sa celim rukovodstvom tadašnje Jugoslavije, američki glumac Ričard Barton koji je igrao druga Tita u tom filmu i njegova supruga, glumica Elizabet Tejlor. Učesnici marša su imali poseban tretman i na projekciji filma dobili mesta u prvim redovima.
• Izviđački tabor u Vodicama kod Šibenika (11–27.08.1073. godine);
• Izviđači Beograda na smotri „Radost Evrope“ (Ada ciganlija 06.10.1973. godine);
• Marš „Tragom Niških logoraša“ (Niš 12.02.1974. godine);
• Majski festival izviđačkih horova Beograda (održan 26. maja 1974. godine, a hor odreda „Korčagin“ pod imenom „Vesela planinka“ osvojio je 3. mesto);
• Izviđački tabor u Tijesnom kod Šibenika (15–30.07.1974. godine);
• Izviđači-partizani „Stroj u Rudom“ (Rudo 22.12.1974. godine);
• Šesta smotra Saveza izviđača Jugoslavije od 01. do 14.07.1975. godine na Petrovoj gori sa oko 6.000 učesnika;
• Izviđački tabor u Tijesnom kod Šibenika (jul 1975. godine);
• Susreti na Adi ciganliji „30 godina u slobodi“ (1975. godine);
• Marš „Tragom Niških logoraša“ (Niš 12.02.1976. godine);
• Opštinski izviđački višeboj (Rakovica, april 1976. godine);
• Susreti izviđača Srbije (Dečani 01–10.07.1976. godine);
• Izviđački tabor u Tijesnom kod Šibenika (jul 1976. godine);
• Otvoreno gradsko orijentaciono takmičenje „Ilegalac u Beogradu“ ;

• Smotra Saveza izviđača Beograda (Ada ciganlija 1976. godine);
• Smotra kulturno-zabavnih aktivnosti izviđača SR Hrvatske u Kumrovcu, 28–29.05.1977. godine;
• Izviđački tabor u Tijesnom kod Šibenika (jul 1977. godine);
• Marš „Tragom oslobodilaca Beograda“ (oktobar 1977. godine);
• Izviđački tabor u Tijesnom kod Šibenika (jul 1978. godine);

• Pored ovih odredskih i opštinskih aktivnosti u okviru Saveza izviđača Beograda, organizovana je akcija „Ilegalac u Beogradu”, letnja škola u Bogovađi kod Valjeva, zatim smotra pod nazivom „Majski susreti” na Adi ciganliji, gde je i naš odred imao učešća. Organizovana su letovanja u Buljarici kod Petrovca, u Ulcinju, Tijesnom kod Šibenika, Privlaci kod Zadra, ostrvu Prviću. Zimovanja u Zakuti kod Kragujevca, odlazak na Kadinjaču, savetovanja u Bogovađi, Vrdniku i Velikoj Plani.
• Sa odredom izviđača Ratko Pavlović „Ćićko“ posećeno je rodno mesto i kuća pokojnog Ratka Pavlovića, španskog borca i Narodnog heroja.
• Prisustvo otkrivanju spomenika palim borcima Smrdana

• Prokuplje, gde su preživeli borci Topličkog partizanskog odreda evocirali uspomene na događaje i borbe protiv Nemaca i Bugara od 1941. do 1945. godine
• Marš „Tragom I proleterske brigade“ u junu 1986. godine. Ovaj marš je organizovao Savez izviđača Srbije. Iz odreda „Korčagin“ na maršu su učestvovali Saša Stojanović, Ivan Nedeljković i Milivoje Simić. Učesnici su na maršu proveli oko mesec dana i prešli su oko 600 kilometara, od Užica preko Kremne, Ruda, Foče, Tjentišta, Zelengore, Boračkog jezera, Neretve i Tešnja do Doboja.
• U okviru akcije Saveza izviđača Rakovice, januara 1990. godine, 20 članova odreda je sa svojim satrešinom Ljubinkom Stojanovićem išlo u Makedoniju, u mesto Berovo, na izvor reke Bregalnice, gde su članovi odreda upoznati sa junačkom borbom srpske vojske na tom području u oslobodilačkim ratovima koje je Srbija vodila od 1912. do 1918. godine. Lokalno stanovništvo je bilo oduševljeno dolaskom izviđača iz Srbije, govoreći o velikoj bliskosti stanovnika Srbije i Makedonije.

Odred je tokom svog postojanja dobio mnogobrojna priznanja i nagrade, među kojima su:

• 2. mesto na takmičenju svih odreda sa teritorije Opštine Rakovica 1968. godine;
• ZAHVALNICA od Saveza izviđača Rakovice povodom dvadesetpete godišnjice Saveza izviđača Beograda, za dugogodišnju saradnju i pomoć u razvoju i jačanju izviđačke organizacije, 1976. godine.

Nažalost, od 1990. godine, sa nastankom političke i ekonomske krize, događaja u Sloveniji, Hrvatskoj i Bosni i konačnim raspadom SRJ i izviđačka organizacija počinje da slabi i da se gasi. Mnogi odredi su prestali sa radom, a među njima i odred „Brana Nikolić Korčagin”, sa žaljenjem su ispričali višegodišnji aktivisti Ljubinko Stojanović i Zoran Lukić.

Danas Savez izviđača Srbije čini 104 odreda sa oko 7.000 članova, dok u svetu ima oko 40 miliona aktivnih članova Svetske organizacije skautskog pokreta.