Davne 1876. godine u Beogradu, na inicijativu doktora Vladana Đorđevića, osnovano je Srpsko društvo Crvenog krsta u dvorani Beogradske opštine. Iste godine, istog datuma, 6. februara, osnovan je i mesni odbor za grad Beograd. Kako su u to vreme na prostoru Balkana besneli ratovi i borba za slobodu pokorenog naroda od strane Otomanskog carstva, glavni zadatak Srpskog društva Crvenog krsta bila je pomoć stanovništvu zahvaćenom ratnim sukobima.

Odmah nakon izbora Glavni odbor Srpskog društva Crvenog krsta obratio se proglasom kojim je pozvao građane da pristupe članstvu u Crvenom krstu i osnuju pododbore u celoj zemlji. U godinama koje su dolazile Srpsko društvo Crvenog krsta širilo se i omasovljavalo, tako da su krajem prve decenije 19. veka osnovana 284 odbora i pododbora Crvenog krsta.

Prema spisima iz 1908. godine, pominje se postojanje i aktivnost odbora Crvenog krsta u Kneževcu, čijem je ataru pripadao veći deo današnje Rakovice.

Da su žitelji u nekadašnjem ataru sela Kneževca bili humani ljudi, spremni da priteknu u pomoć, govori i dokument (zapisnik sačinjen od strane Paraskeve K. Vasikić, učiteljice) o dobrovoljnim prilozima za ratnu sanitetsku spremu iz 1909. godine. Rad Crvenog krsta u Prvom svetskom ratu odvijao se delom u zemlji, a delom u inostranstvu i bio je usmeren na prikupljanje novčanih i materijalnih sredstava, organizovanje bolnica, obuku dobrovoljnih bolničarki, nabavku sanitetskog materijala, angažovanje lekara i pružanje velike pomoći vojnom sanitetu. Društvo je sa radom nastavilo 1918. godine, a već 1920. godine imalo je oko 30.000 članova.

Razaranja koja je doneo Drugi svetski rat (1939–1945), učinila su da najveći broj zapisa o aktivnostima ove organizacije na prostoru naše zemlje bude zagubljen ili uništen. Krajem 1944. godine u svim republikama osnivaju se glavni odbori Crvenog krsta i organizacija nastavlja da deluje na svim prostorima.

Takođe, obnavljaju se i aktivnosti Crvenog krsta na području današnje Opštine Rakovica. Iako je organizacija radila udruženo za Opštinu Čukarica i područje današnje Opštine Rakovica, organizacija Crvenog krsta u Rakovici zvanično se osniva 22.10.1949. godine, 26 godina pre izdvajanja Rakovice, u administrativnom smislu, od Opštine Čukarica.

Nakon osnivanja organizacije Crvenog krsta u Rakovici dolazi do formiranja osnovnih organizacija Crvenog krsta po rakovičkim naseljima.

Tokom četrdeset godina rada, veliki broj Resničana bio je uključen u volonterski rad Crvenog krsta, a sve u cilju napretka i razvoja ovog naselja sa gledišta zdravstveno preventivnih aktivnosti, socijalnih aktivnosti, aktivnosti koje su okupljale veliki broj mladih.

Između ostalih, formira se i osnovna organizacija Crvenog krsta u Resniku. Veliki broj aktivnosti Crvenog krsta ostvarivan je počev od osnivanja do ratnih devedesetih godina. Kao i u mnogim drugim sadržajima, i u radu Crvenog krsta inicijativu su imali učitelji, ispričala nam je višegodišnja aktivistkinja ove organizacije učiteljica Verica Milovanović:

„Sredinom pedesetih rad se svodio na učlanjenje aktivista, da bi se otpočelo sa predavanjima o ličnoj higijeni, infektivnim bolestima i kako se čuvati, pravilnoj pripremi i ishrani i drugim za život značajnim saznanjima. Kasnije se aktivnost proširila na pomoć i posete najsiromašnijima, da bi se počelo sa organizovanjem kurseva prve pomoći za starije i mlađe, posebno za trudnice, kao i kurseva potrebnih pretežno seoskim domaćinstvima. Neke od tih obuka bili su kursevi šivenja, prve pomoći, narodne radinosti i drugi. Aktivnost Crvenog krsta stalno se širila, obilazili smo porodice čiji su sinovi poginuli u ratu, zatim organizovali izložbe i drugarske susrete, izlete, posete banjama, sarađivali sa organizacijom Crvenog krsta iz Susedgrada i drugih sa naše Opštine, prikupljali dobrovoljne priloge za bolesnu decu, sprovodili akcije dobrovoljnog davanja krvi, borbe protiv tuberkuloze, alkoholizma, obavljali kućnu negu bolesnika, socijalni rad i druge društveno korisne aktivnosti.

Na kursu prve pomoći učenica Ljubinka Mitić se zainteresovala da što više sazna o zdravstvu, pa je posle osmogodišnje upisala medicinsku školu. Retko su roditelji pre Drugog svetskog rata upućivali decu na školovanje, a takvo razmišljanje zadržano je i posle rata. Ljubinkina želja je bila jača od stava njenih roditelja, pa su je uputili na dalje školovanje. Po završetku srednje škole, i pored velike želje, nije nastavila dalje školovanje. Uspešno je radila kao zdravstveni radnika na VMA i otišla u zasluženu penziju. Ljubinka je uvek pokazivala veliku privrženost svome mestu i žiteljima kojima je svesrdno pomagala.“

Prvo dobrovoljno davanje krvi u Resniku organizovano je 28.01.1961. godine u prostorijama stare škole. Organizator je bilo KPD „Mladost“ u saradnji sa dr Nikodijem Popovićem.

Najveće zasluge za saradnju Crvenog krsta i MZ „Resnik“ pripadaju sekretaru MZ Živoradu Vićentijeviću.

Rada Milić, višegodišnji aktivistkinja ove organizacije ispričala nam je: „Mesna organizacija Crvenog krsta u više situacija je imala značajnu ulogu u pružanju pomoći našim sugrađanima. Godine 1984/85, zajedno sa profesorom fizičkog vaspitanja Jovanom Šipoš i nekolicinom učenika, imali smo obavezu da obiđemo veći broj ugroženih porodica, među kojima je bilo najviše Roma. Zadatak nam je bio da najugroženijima dopremimo pakete sa nužnom pomoći. Doček i dirljivi prijemi kod porodica obavezivali su da se ovaj posao što kvalitetnije obavi. Zbog obimnosti posla u pomoć su pritekle aktivistkinje Odbora žena sa Nadom Jokić na čelu. Podela paketića je ponovljena i povodom Nove godine kada su siromašnijoj deci deljeni paketići. Radost dece koja nisu ni od koga drugoga dobila peketiće, bila je vrlo dirljiva i emotivna.

Naša organizacija je posebnu pomoć pružala ugroženim porodicama tokom poplava Topčiderske reke. Obezbedili smo smeštaj, hranu za žene, decu i najstarije, sve vreme bili smo sa njima da ih tešimo. Tih dana gotovo da i nismo išli svojim kućama, jer smo se u toj meri saživeli sa porodicama koje su usled poplava ostale bez krova nad glavom i kojima je uništena ili oštećena imovina. Sve vreme sa nama bila je i Mica Miljković, sekretar MZ. Pored ove pomoći, pružale smo i prvu pomoć za koju smo bile osposobljene na kursevima. U akcijama dobrovoljnog davanja krvi najveću pomoć u organizaciji pružala je učiteljica Verica Milovanović.

Takođe, početkom devedesetih godina, kada su otpočela ratna dejstva na prostoru SRJ, u tim mutnim vremenima mnogobrojne porodice iz drugih republika bivše Jugoslavije ostale su bez krova nad glavom, aktivisti Crvenog krsta su među prvima pritekli u pomoć u zbrinjavanju porodica i obezbeđenju osnovnim životnim namirnicama. U periodu kada sam bila sprečena da obavljam dužnost predsednice Crvenog krsta MZ, uspešno je tu ulogu obavljala Zinka Kokić.“

U prilog svemu navedenom govori i činjenica o broju opštinskih, gradskih i republičkih priznanja Crvenog krsta koje su stanovnici Resnika primali tokom svog uspešnog rada.

Devedesetih godina 20. veka rad članova Crvenog krsta, kako profesionalno angažovanih, tako i volontera organizacije bio je na velikom ispitu. Trebalo je uložiti vanredne napore kako bi se hiljade izbeglih i prognanih lica iz Bosne i Hercegovine i Hrvatske, koji su pristizali svakodnevno u kolonama i u velikom broju i utočište tražili upravo u Opštini Rakovica, zbrinulo i omogućili im se bar osnovni uslovi za život.

Upravo zahvaljujući ogromnom trudu i naporu volontera Crvenog krsta koji su svakodnevno pomagali u aktivnostima prihvata i zbrinjavanja, svi zajedno ispit su uspešno položili.

Među tim volonterima bili su i stanovnici Resnika, koji su svakodnevno pomagali u jednom od kolektivnih centara u Rakovici, i koji se još uvek nalazi u Resniku.

Nedugo zatim naš narod je zadesila još jedna nesreća – bombardovanje SR Jugoslavije od strane NATO alijanse. Danonoćno su, sve vreme bombardovanja, zaposleni i volonteri Crvenog krsta dežurali i pružali pomoć svima onima kojima je ta pomoć bila najpotrebnija, a najpotrebnija je bila našem narodu sa Kosova i Metohije, koji je u strahu masovno bežao sa prostora južne srpske pokrajine. Resnik je prihvatao veliki broj interno raseljenih lica sa Kosova i Metohije i ovde se, između ostalog, otvara još jedan kolektivni centar tokom 1999. godine.

Koliko empatije i humanosti su pokazali Rakovičani, među kojima su i stanovnici Resnika, u svim teškim godinama za našu državu i narod, svedoči i podatak da su radnici fabrika: „21. Maj“, „Rekord“ i „IMR“, članovi Crvenog krsta i aktivisti u tim radnim organizacijama, među prvima prikupili pomoć za Kosovo i Metohiju nakon pogroma marta 2004. godine nad srpskim stanovništvom. Već u julu iste godine delegacija iz Rakovice otišla je na Kosovo i Metohiju, obišla naš narod u enklavama i manastir Devič (koji je do temelja spaljen marta 2004. godine), i tom prilikom poklonila sredstva za rad na polju manastiru Devič i stanovnicima obližnjih enklava, kao i novčanu pomoć za tri porodice koje imaju preko šestoro dece.

I danas se u Resniku sprovode mnogobrojni programi Crvenog krsta, kao što su dobrovoljno davalaštvo krvi, zdravstveno preventivni programi, ali ipak najveći akcenat je na deci i radu sa njima. Crveni krst ima dobru saradnju sa jedinom školom u Resniku, OŠ „Kosta Abrašević“, gde se uz veliku podršku kolektiva škole sprovode programi prve pomoći, zdravstveno preventivne aktivnosti, razni likovni i literarni konkursi Crvenog krsta, kojima se podstiče svest kod mladih o društveno odgovornom ponašanju i humanim principima.